ਕਰਤਿ ਸ਼ੀਘ੍ਰਤਾ ਦਲ ਚਢੇ ਗੁਰ ਖੋਜਨ ਕੇ ਕਾਜ ।

karat sheeghrataa dal chadte gur khojan ke kaaj

The enemy forces, in great urgency, assemble to search for the Guru.

ਭੀਮ ਚੰਦ ਘਾਇਲ ਭਯੋ ਹਟੇ ਗਿਰਨ ਗਿਰ ਰਾਜ ॥੧॥

bheem chand ghaaeil bhayo hatte giran gir raaj ||1||

[Due to] Bhim Chand's injuries, the Hill Chiefs cease their pursuit. ||1||

ਭਏ ਸੁਮਾਰ ਹਜ਼ਾਰਹੁਂ ਮਰੇ ।

bhe sumaar hazaarahun mare

Countless are injured, thousands have perished,

ਗਿਰ ਕੀ ਦਿਸ਼ ਗਿਰਪਤਿ ਸਭਿ ਮੁਰੇ ।

gir kee dish girapat sabh mure

facing the hills, every chieftain turns back in defeat.

ਜ਼ੇਰਦਸਤ ਭੀ ਘਾਇਲ ਹੋਯੋ ।

zeradasat bhee ghaaeil hoyo

Even Zabardast Khan is wounded,

ਲਵਪੁਰਿ ਕੋ ਚਢਿ ਮਾਰਗ ਜੋਯੋ ॥੨॥

lavapur ko chadt maarag joyo ||2||

as he sets course towards the path of Lahore. ||2||

ਸੀਰੰਦ ਸੂਬਾ ਖਾਨ ਵਜੀਦ ।

seerand soobaa khaan vajeed

Wazir Khan, the governor of Sirhind,

ਪੂਰਬ ਕੀ ਦਿਸ਼ ਕੀਨ ਰਸੀਦ ।

poorab kee dish keen raseed

sets off towards the eastern direction.

ਦੱਖਣ ਕੀ ਦਿਸ਼ ਲਾਖਹੁਂ ਚਢੇ ।

dakhan kee dish laakhahun chadte

Another force, a hundred thousand strong, marches south,

ਗਹੈਂ ਗੁਰੂ ਕੋ ਜਿਤ ਕਿਤ ਕਢੇ ॥੩॥

gahain guroo ko jit kit kadte ||3||

all with the intent to capture the Guru, wherever They might be. ||3||

ਚਢ੍ਯੋ ਖ੍ਵਾਜ ਮਰਦੂਦ ਸ਼ੀਘ੍ਰ ਕਰਿ ।

chadtayo khvaaj maradood sheeghr kar

Khwaja Mardood hastily sets off,

ਸ਼ਾਹ ਮਿਲਨਿ ਕੋ ਨਿਕਟ ਚਾਹ ਧਰਿ ।

shaah milan ko nikatt chaah dhar

harboring a keen desire to meet the Shah.

ਭੀਮ ਚੰਦ ਘਰ ਪਹੁਂਚਤਿ ਮਰ੍ਯੋ ।

bheem chand ghar pahunchat marayo

Bhim Chand reaches his home only to pass away,

ਸੈਲ ਦੇਸ਼ ਮਹਿਂ ਸ਼ੋਕ ਸੁ ਪਰ੍ਯੋ ॥੪॥

sail desh mahin shok su parayo ||4||

leaving his land engulfed in profound sorrow. ||4||

ਅਬਿ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਕਥਾ ਸੁਨੀਜੈ ।

ab satigur kee kathaa suneejai

Now, let us listen to the tale of the Satguru, the Guru of Truth,

ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਪਾਪ ਮਿਟੀਜੈ ।

janam janam ke paap mitteejai

and thereby erase the sins of countless lifetimes.

ਸੁਪਤਿ ਪਰੇ ਤਿਸ ਕੂਪ ਸਥਾਨ ।

supat pare tis koop sathaan

In Machhiwara, [the Guru] lies in restful slumber,

ਅਰਣੋਦੈ ਲਗਿ ਗੁਰ ਭਗਵਾਨ ॥੫॥

aranodai lag gur bhagavaan ||5||

The Divine Master, Guru, resting till the break of dawn. ||5||

ਤੀਨਹੁਂ ਸਿੰਘ ਨਿਕਸਿ ਜਬਿ ਗਏ ।

teenahun singh nikas jab ge

When the three Singhs departed from the Chamkaur mudfort,

ਦਲ ਤੇ ਦੂਰ ਕੋਸ ਜੁਗ ਭਏ ।

dal te door kos jug bhe

they travelled two kos (approximately 4 miles) away from the army.

ਲਗੇ ਬਿਚਾਰਨ ਚਲਿ ਹਮ ਆਏ ।

lage bichaaran chal ham aae

Reflecting upon their journey, they thought, “We've come running...

ਬਿਛੁਰੇ ਗੁਰ ਜਿਨ ਕੇ ਸੰਗ ਧਾਏ ॥੬॥

bichhure gur jin ke sang dhaae ||6||

but are now parted from the Guru, with whom we had left. ||6||

ਕ੍ਯਾ ਕਰਤੱਬ੍ਯ ਅਬੈ ਹਮ ਬਨੈ ।

kayaa karatabay abai ham banai

“What should we do now?” [they wonder].

ਕਿਤ ਕੋ ਗਮਨੈਂ ਹ੍ਵੈ ਹਿਤ ਸਨੈ ।

kit ko gamanain hvai hit sanai

“Where should we go at this time?”

ਦਯਾ ਸਿੰਘ ਸਿਮਰੀ ਗੁਰ ਬਾਨੀ ।

dayaa singh simaree gur baanee

Then, Bhai Daya Singh recalls the Guru's teachings:

ਗਢ ਨਿਕਸਤਿ ਹਮ ਸੰਗ ਬਖਾਨੀ ॥੭॥

gadt nikasat ham sang bakhaanee ||7||

“As we left the mudfort, They shared a message with me: ||7||

ਇਸ ਤਾਰੇ ਕੀ ਸੇਧ ਪਯਾਨੈਂ ।

eis taare kee sedh payaanain

[They instructed] to follow the path of this star.

ਚਲਹੁ ਗੁਰੂ ਮਿਲਿ ਹੈਂ ਕਿਸ ਥਾਨੈ ।

chalahu guroo mil hain kis thaanai

Come, let's go and meet the Guru at that place.”

ਮਾਨ ਸਿੰਘ ਤਬਿ ਚਲਤਿ ਉਚਾਰੇ ।

maan singh tab chalat uchaare

While walking, Mann Singh asserts,

ਇਹ ਮਗ ਪਹੁਂਚੈ ਮਾਛੀਵਾਰੇ ॥੮॥

eih mag pahunchai maachheevaare ||8||

“This path leads to Machhiwara ||8||

ਤਾਰੇ ਸੇਧ ਨਿਹਾਰਤਿ ਚਲੋ ।

taare sedh nihaarat chalo

“Let us observe the constellation and follow its path,

ਪੁਰਿ ਲਗਿ ਖੋਜਤਿ ਗੁਰ ਸੰਗ ਮਿਲੋ ।

pur lag khojat gur sang milo

and seek the Guru in all nearby villages.”

ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਬੋਲ੍ਯੋ ਮਤਿ ਧੀਰ ।

dharam singh bolayo mat dheer

Dharam Singh, with determined wisdom, speaks:

ਖੋਜਤਿ ਗਮਨਹੁ ਇਤ ਉਤ ਤੀਰ ॥੯॥

khojat gamanahu it ut teer ||9||

“Let’s search, [as we] move along and around this path” ||9||

ਨ੍ਰਿਭੈ ਬੀਰ ਤੀਨਹੁਂ ਤਬਿ ਚਾਲੇ ।

nribhai beer teenahun tab chaale

The three brothers, steadfast and brave, then proceed [with this plan],

ਮਾਰਗ ਇਤ ਉਤ ਫਿਰਤਿ ਸੰਭਾਲੇ ।

maarag it ut firat sanbhaale

traveling, they explore all around,

ਖੋਜਤਿ ਸ਼੍ਰੀ ਸਤਿਗੁਰ ਕੋ ਜਾਤ ।

khojat shree satigur ko jaat

diligently searching for the Satguru's whereabouts

ਇਸ ਬਿਧਿ ਬਿਤੀ ਸਕਲ ਹੀ ਰਾਤਿ ॥੧੦॥

eis bidh bitee sakal hee raat ||10||

thus, the entire night passes in this manner. ||10||

ਜਬੈ ਸਮਾ ਅਰਣੋਦੈ ਹੋਯੋ ।

jabai samaa aranodai hoyo

As dawn approaches, the time of early light arrives,

ਚੰਦ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਮੰਦ ਕੋ ਜੋਯੋ ।

chand prakaash mand ko joyo

they observe the moon's fading glow in the sky.

ਪੂਰਬ ਦਿਸ਼ ਮੁਖ ਲਾਲ ਦਿਖਾਯੋ ।

poorab dish mukh laal dikhaayo

The eastern horizon reveals a hint of red,

ਜਨੁ ਤੁਰਕਨਿ ਕੋ ਚਹਤਿ ਖਪਾਯੋ ॥੧੧॥

jan turakan ko chehat khapaayo ||11||

seemingly thwarting the Mughal's eager plans. ||11||

ਤਿਮਰ ਤੋਮ ਪਤਰੋ ਹੁਇ ਗਯੋ ।

timar tom pataro hue gayo

The veil of darkness lifts, giving way to twilight,

ਕੁਛਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਅਕਾਸ਼ਹਿ ਭਯੋ ।

kuchhak prakaash akaasheh bhayo

a subtle brightness begins to pervade the heavens.

ਗਮਨਤਿ ਦੇਖਤਿ ਪਹੁਂਚੇ ਤਹਿਂਵਾ ।

gamanat dekhat pahunche tahinvaa

Reaching their perceived destination,

ਸੁਪਤਿ ਜਗਤਪਤਿ ਪ੍ਰਭੁ ਥਿਰ ਜਹਿਂਵਾ ॥੧੨॥

supat jagatapat prabh thir jahinvaa ||12||

they find the immutable Master of the Universe, in tranquil repose. ||12||

ਜ਼ੇਵਰ ਕਿਤਿਕ ਉਤਾਰਨ ਕਰੇ ।

zevar kitik utaaran kare

Where the Guru has removed several jewels and ornaments,

ਘਟੀ ਹਰਟ ਕੀ ਸਿਰ ਤਰ ਧਰੇ ।

ghattee haratt kee sir tar dhare

and has placed a clay pot beneath Their head.

ਗੁਲਸ਼ਤ੍ਰਾਣ ਅੰਗੁਸ਼ਟ ਮਝਾਰਾ ।

gulashatraan angushatt majhaaraa

A gulshatraan (archer's ring) is positioned on the thumb,

ਪਹਿਰੇ ਰਾਖ੍ਯੋ ਨਹੀਂ ਉਤਾਰਾ ॥੧੩॥

pahire raakhayo naheen utaaraa ||13||

it remains worn, not taken off. ||13||

ਮੋਲ ਹਜ਼ਾਰ ਇਕਾਦਸ਼ ਤਾਹੂ ।

mol hazaar ikaadash taahoo

The ring is valued at eleven thousand rupees.

ਰਾਖਹਿਂ ਬਡ ਧਨੁ ਧਰਿ ਕਰਿ ਮਾਂਹੂੰ ।

raakhahin badd dhan dhar kar maanhoon

The Guru owns a magnificent, heavy bow and is armed with it.

ਸਮੇਂ ਪਨਚ ਐਂਚਨਿ ਕੇ ਜੋਊ ।

samen panach ainchan ke joaoo

At the moment of drawing the string,

ਰੱਛਕ ਬਨਹਿ ਅੰਗੁਸ਼ਟਹਿ ਸੋਊ ॥੧੪॥

rachhak baneh angushatteh soaoo ||14||

this thumb guard serves as a protector against the bowstring. ||14||

ਸਰ ਛੋਰਨਿ ਤੂਰਨਤਾ ਕਾਰਨ ।

sar chhoran tooranataa kaaran

Due to the urgency of releasing arrows swiftly,

ਯਾਂ ਤੇ ਗੁਰ ਨਹਿਂ ਕੀਨਿ ਉਤਾਰਨ ।

yaan te gur nahin keen utaaran

the Guru does not discard His gear, remaining ever-ready.

ਯੁਤ ਗੁਲਤ੍ਰਾਣ ਹੁਤੋ ਜੋ ਹਾਥ ।

yut gulatraan huto jo haath

Even now, the hand which is strapped with the archer’s ring,

ਸੁਪਤ ਪਰੇ ਸਿਰ ਪਰ ਧਰਿ ਨਾਥ ॥੧੫॥

supat pare sir par dhar naath ||15||

He lies with His head supported under it. ||15||

ਗੁਲਸ਼ਤ੍ਰਾਣ ਵਿਚ ਹੀਰਾ ਜਰ੍ਯੋ ।

gulashatraan vich heeraa jarayo

Inside the thumb guard, a diamond is set,

ਤਿਹ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਅਰਣੋਦੈ ਪਰ੍ਯੋ ।

tih prakaash aranodai parayo

shining forth with the first light of dawn.

ਚਮਕਤਿ ਭਯੋ ਸਹਤਿ ਬਹੁ ਲਾਲੀ ।

chamakat bhayo sehat bahu laalee

It glows brightly, intensifying the redness,

ਦੇਇ ਦਿਖਾਲੀ ਦੂਰ ਬਿਸਾਲੀ ॥੧੬॥

dee dikhaalee door bisaalee ||16||

offering a glimpse of grandeur from afar. ||16||

ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਮਗ ਚਲਤਿ ਬਿਲੋਕੇ ।

dharam singh mag chalat biloke

Bhai Dharam Singh, walking along the path, sees [these sparkles],

ਦਯਾ ਸਿੰਘ ਕੋ ਕਹਿ ਕਰਿ ਰੋਕੇ ।

dayaa singh ko keh kar roke

and pauses to inform Bhai Daya Singh,

ਇਹ ਸਤਿਗੁਰ ਕੋ ਭੂਖਨ ਕੋਈ ।

eih satigur ko bhookhan koee

“That is one of the Guru's jewels,

ਲਾਲੀ ਲਗੇ ਦਮਕ ਬਹੁ ਹੋਈ ॥੧੭॥

laalee lage damak bahu hoee ||17||

it glows vividly amidst the twilight.” ||17||

ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਮੁਖ ਉਚਰਤਿ ਚਲੋ ।

vaahiguroo mukh ucharat chalo

Uttering “Waheguru,” they continue their search,

ਦੇਖਹੁ ਨਿਕਟ ਹੋਇ ਪ੍ਰਭੁ ਮਿਲੋ ।

dekhahu nikatt hoe prabh milo

“Look, near here, we may find the Guru!”

ਮਾਨ ਸਿੰਘ ਤਬਿ ਗਯੋ ਨਜੀਕੇ ।

maan singh tab gayo najeeke

Then, Maan Singh moves closer,

ਦੇਖਹਿ ਕਹਾਂ ਪਰੇ ਪ੍ਰਿਯ ਜੀ ਕੇ ॥੧੮॥

dekheh kahaan pare priy jee ke ||18||

searching. Searching for what? Searching for where the love of their life is laying.” ||18||

ਹੁਤੇ ਉਨੀਂਦੇ ਸ਼੍ਰਮ ਕੋ ਪਾਏ ।

hute uneende shram ko paae

They find Him in a state of feigned sleep, worn from exertion,

ਤਨ ਸੁਧਿ ਬਿਨ ਧਰਿ ਪਰ ਸੁਪਤਾਏ ।

tan sudh bin dhar par supataae

lying without awareness of His body, in profound rest.

ਦੋਨਹੁਂ ਅਪਨੇ ਨਿਕਟ ਹਕਾਰੇ ।

donahun apane nikatt hakaare

[Bhai Mann Singh] calls both [Bhai Daya Singh and Bhai Dharam Singh] to his side,

ਸੁਪਤ ਸੇਜ ਬਿਨ ਗੁਰੂ ਨਿਹਾਰੇ ॥੧੯॥

supat sej bin guroo nihaare ||19||

where they gaze upon the Guru sleeping without any [fancy] bedding. ||19||

ਤੀਨਹੁਂ ਪਦ ਪੰਕਜ ਕਰਿ ਨਮੋ ।

teenahun pad pankaj kar namo

The three of them pay their respects, bowing to the Guru's lotus-like feet.

ਹੇਤ ਜਗਾਵਨ ਕੇ ਤਿਹ ਸਮੋਂ ।

het jagaavan ke tih samon

At this moment, with the intention of awakening Him,

ਕਰਿ ਮਸਲਤਿ ਕੋ ਚਹੈਂ ਜਗਾਯੋ ।

kar masalat ko chahain jagaayo

They deliberate on the best way to awaken Them.

ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਤਬਿ ਹਾਥ ਚਲਾਯੋ ॥੨੦॥

dharam singh tab haath chalaayo ||20||

Dharam Singh then carefully extends his hand. ||20||

ਪਦ ਅਰਬਿੰਦ ਬੈਠਿ ਕਰਿ ਗਹੇ ।

pad arabind baitth kar gahe

Seated, he grasps Their lotus feet,

ਸਨੇ ਸਨੇ ਮਸਲਤਿ ਮ੍ਰਿਦੁ ਅਹੇ ।

sane sane masalat mrid ahe

massaging gently, with tender care.

ਧਨੁਖ ਹਾਥ ਮਹਿਂ ਧਰੇ ਖਤੰਗ ।

dhanukh haath mahin dhare khatang

The bow, a formidable weapon, remains in hand,

ਕਮਰਕਸਾ ਤਿਮ ਹੀ ਸਭਿ ਅੰਗ ॥੨੧॥

kamarakasaa tim hee sabh ang ||21||

the quiver and all His gear still upon His waist. ||21||

ਕਿਤਿਕ ਬਾਰ ਮਸਲੇ ਜਬਿ ਚਰਨਾਂ ।

kitik baar masale jab charanaan

After massaging the Guru's feet repeatedly,

ਤਨਿ ਸੁਧਿ ਭਈ ਨੀਂਦ ਕਰਿ ਹਰਨਾ ।

tan sudh bhee neend kar haranaa

consciousness returns to Their sleep-deprived body.

ਕਮਲ ਬਿਲੋਚਨ ਬਿਕਸੇ ਤੂਰਨ ।

kamal bilochan bikase tooran

Their lotus-like eyes bloom swiftly,

ਧਨੁਖ ਸੰਭਾਰ ਉਠੇ ਗੁਰ ਪੂਰਨ ॥੨੨॥

dhanukh sanbhaar utthe gur pooran ||22||

The Guru, the complete manifestation of God, rises, [and first] grasps His bow. ||22||

ਜਬਿ ਸੰਗੀ ਨਿਜ ਸਿੱਖ ਨਿਹਾਰੇ ।

jab sangee nij sikh nihaare

When [Guru Gobind Singh] notices they are His own Sikhs,

ਆਇ ਸੁ ਪਹੁਂਚੇ ਇਹਾਂ ਉਚਾਰੇ ।

aae su pahunche ihaan uchaare

[He says]: “You’ve come. Come closer.”

ਦਯਾ ਸਿੰਘ ਕਰ ਜੋਰਿ ਬਖਾਨੀ ।

dayaa singh kar jor bakhaanee

Bhai Daya Singh joins hands and declares,

ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰ ਮਹਾਰਾਜ ਬਲ ਖਾਨੀ ॥੨੩॥

shree gur mahaaraaj bal khaanee ||23||

“O Supreme Guru, [You are] a marvel of strength!” ||23||

ਇਹਾਂ ਆਇ ਕਿਮ ਭੇ ਨਿਸ਼ਚਿੰਤ ।

eihaan aae kim bhe nishachint

“You've come here... without any stress?

ਪਿਖਹੁ ਭਯੋ ਅਬਿ ਨਿਸ ਕੋ ਅੰਤ ।

pikhahu bhayo ab nis ko ant

Look around, the night is ending.

ਸੂਰਜ ਉਦੈ ਹੋਇ ਲੌ ਸਾਰੇ ।

sooraj udai hoe lau saare

Soon, the sun will rise all around

ਲਸ਼ਕਰ ਪਸਰਹਿ ਜਿਤ ਕਿਤ ਭਾਰੇ ॥੨੪॥

lashakar pasareh jit kit bhaare ||24||

and the [enemy] forces are spread out in every direction, with heavy might. ||24||

ਕੌਨ ਭਰੋਸਾ ਕਰਿ ਪਰ ਰਹੇ ।

kauan bharosaa kar par rahe

Who's safe-keeping are you sleeping under?

ਨਹਿਂ ਗਢ ਸੈਨਾ ਥਿਰਤਾ ਲਹੇ ।

nahin gadt sainaa thirataa lahe

There's no fortress or army where you lay.

ਕਰਹੁ ਉਪਾਇ ਜਥਾ ਬਨਿ ਆਵੈ ।

karahu upaae jathaa ban aavai

ਨਤੁਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਭਏ ਰਿਪੁ ਧਾਵੈਂ ॥੨੫॥

natur prakaash bhe rip dhaavain ||25||

in the daylight, the enemies will advance! ||25||

ਫੇਰ ਨ ਬਨਹਿ ਹੋਇ ਲਾਚਾਰੀ ।

fer na baneh hoe laachaaree

Else, it's over. We're helpless,

ਏਕ ਰਹੈ ਮਰਿਬੇ ਕ੍ਯਾ ਮਾਰੀ ।

ek rahai maribe kayaa maaree

[For what remains is] one thing: to perish or to prevail.”

ਸੁਨਿ ਕਰਿ ਪਿਖੀ ਭਈ ਭੁਨਸਾਰੀ ।

sun kar pikhee bhee bhunasaaree

Hearing [the words of Bhai Daya Singh, Guru Gobind Singh] looks around, [realizing it is] the time of sunrise

ਨਿਜ ਸਿੰਘਨਿ ਕੇ ਸੰਗ ਉਚਾਰੀ ॥੨੬॥

nij singhan ke sang uchaaree ||26||

and utters the following words amongst the [three] Singhs: ||26||

ਅਬਿ ਉਪਾਇ ਨਹਿਂ ਕੋ ਬਨਿ ਆਵੈ ।

ab upaae nahin ko ban aavai

“Now, no plan or strategy will suffice.

ਚਰਨ ਫਾਲਸੇ ਚਲ੍ਯੋ ਨ ਜਾਵੈ ।

charan faalase chalayo na jaavai

My feet are blistered and thorned; I cannot proceed.

ਬਾਗ਼ ਬਿਲੋਕਹੁ ਸਨਮੁਖ ਜੋਈ ।

baag bilokahu sanamukh joee

Take a look at the garden ahead!

ਇਸ ਮਹਿਂ ਚਲਹੁ ਰਹਹੁ ਥਿਰ ਹੋਈ ॥੨੭॥

eis mahin chalahu rahahu thir hoee ||27||

Let's enter it and stay steadfast there. ||27||

ਜੇ ਸ਼ੱਤ੍ਰੈ ਗਨ ਕੋ ਬਨ ਮੇਲਾ ।

je shatrai gan ko ban melaa

If a confrontation with the enemy is inevitable,

ਭਿੜਹਿਂ ਭੇੜ ਝੇਲਹਿਂ ਬਡ ਹੇਲਾ ।

bhirrahin bherr jhelahin badd helaa

we shall engage and wage war on them.

ਉਪਬਨ ਲੇਹੁ ਅੜਤਲਾ ਲਰਿਬੇ ।

aupaban lehu arratalaa laribe

[We'll] use the garden as a stronghold for battle...

ਸ਼ੱਤ੍ਰੁ ਹਜ਼ਾਰਹੁਂ ਪ੍ਰਾਨਨਿ ਹਰਿਬੇ ॥੨੮॥

shatru hazaarahun praanan haribe ||28||

and decimate thousands and thousands of enemy bodies.” ||28||

ਭਯੋ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪਿਖੇ ਪਗ ਛਾਲੇ ।

bhayo prakaash pikhe pag chhaale

As day breaks, [the Singhs] observe Guru Gobind Singh's blistered feet,

ਲਾਲ ਕਮਲ ਦਲ ਮੁਕਤਾ ਢਾਲੇ ।

laal kamal dal mukataa dtaale

resembling pearls scattered upon the petals of a red lotus.

ਦੋਨਹੁਂ ਚਰਨਨਿ ਪਰ ਅਸ ਪਰੇ ।

donahun charanan par as pare

Both of His feet are in such a state,

ਪੋਇ ਲਰੀ ਜਨ ਗੁੰਥਨਿ ਕਰੇ ॥੨੯॥

poe laree jan gunthan kare ||29||

as if someone intricately threaded them on! ||29||

ਸੁਨਿ ਕਰਿ ਗਿਰਾ ਸਮੇਤ ਲਚਾਰੀ ।

sun kar giraa samet lachaaree

Hearing the Guru's words in this critical moment,

ਗੁਰ ਰਜਾਇ ਲਖਿ ਤੂਸ਼ਨ ਧਾਰੀ ।

gur rajaae lakh tooshan dhaaree

They perceive the Guru's decree and embrace silence.

ਉਠੇ ਨਾਥ ਜਬਿ ਚਲਿਬੇ ਕਾਰਨ ।

autthe naath jab chalibe kaaran

When the Master, Guru Gobind Singh, attempts to rise and move forward,

ਭਈ ਪੀਰ ਹੋਤਿ ਨ ਪਗ ਡਾਰਨ ॥੩੦॥

bhee peer hot na pag ddaaran ||30||

His feet, in intolerable pain, resist making a step. ||30||

ਮਾਨ ਸਿੰਘ ਤਬਿ ਕੰਧ ਉਠਾਏ ।

maan singh tab kandh utthaae

Maan Singh then lifts the Guru onto his shoulders,

ਭਏ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਬਾਗ਼ ਮਹਿਂ ਜਾਏ ।

bhe pravesh baag mahin jaae

[and thus] they make their way into the garden.

ਹੁਤੋ ਨਿਕਟ ਤਰੁਵਰ ਤਰ ਖਰੇ ।

huto nikatt taruvar tar khare

The garden, nearby, with many trees standing tall,

ਹਰੇ ਹਰੇ ਸੰਘਨਿ ਦਲ ਖਰੇ ॥੩੧॥

hare hare sanghan dal khare ||31||

is dense with greenery; under their shade, they all come to a halt. ||31||

ਬੀਚ ਕੂਪ ਤਿਸ ਹਰਟ ਚਲੰਤਾ ।

beech koop tis haratt chalantaa

Within [the garden] there's a well

ਬੈਠੇ ਨਿਕਟ ਪਹੁਂਚਿ ਭਗਵੰਤਾ ।

baitthe nikatt pahunch bhagavantaa

The Guru, approaching it, sits nearby.

ਹੁਤੋ ਹਰਟ ਬਾਹਕ ਤਿਨ ਹੇਰੇ ।

huto haratt baahak tin here

There, a well attendant observes,

ਇਹ ਤੌ ਗੁਰ ਮਮ ਖਾਂਵਦ ਕੇਰੇ ॥੩੨॥

eih tau gur mam khaanvad kere ||32||

“This is my master's Guru,” [they think]. ||32||

ਸਿੱਖ ਗੁਲਾਬਾ ਹੁਤੋ ਮਸੰਦ ।

sikh gulaabaa huto masand

Gulaba is a Sikh, serving as a masand,

ਤਿਸ ਕੋ ਕਾਮਾ ਬਾਗ਼ ਬਿਲੰਦ ।

tis ko kaamaa baag biland

and this [servant] is responsible for operating [Gulaba's] grand garden.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੋ ਬਾਤ ਬਤਾਵਤਿ ।

satigur kee so baat bataavat

[The servant] had heard stories about the Satguru,

ਕੁਛ ਕੇਸ਼ ਯੁਤ ਪੰਥ ਬਨਾਵਤਿ ॥੩੩॥

kuchh kesh yut panth banaavat ||33||

— about how He established a panth distinguished by kesh (uncut hair) and a kachh (kacchera, a type of undergarment) — ||33||

ਸੁਨੇ ਹੁਤੇ ਤਿਨ ਪਤੇ ਅਗਾਰੇ ।

sune hute tin pate agaare

They had already heard the stories [of the Guru] before,

ਅਨੁਮਾਨਤਿ ਸੋ ਚਿੰਨ੍ਹ ਨਿਹਾਰੇ ।

anumaanat so chinh nihaare

and upon seeing this, he recognized the signs.

ਮਮ ਖਾਂਵਦ ਜੇ ਪਤੇ ਬਤਾਏ ।

mam khaanvad je pate bataae

“Based on the description given by my master,

ਸੋ ਗੁਰ ਆਪ ਕਿ ਸਿਖ ਤਹਿ ਆਏ ॥੩੪॥

so gur aap ki sikh teh aae ||34||

this must be the Guru Himself or His Sikhs!” ||34||

ਇਮ ਮਨ ਜਾਨਿ ਪਿਖੇ ਗੁਰ ਬੈਸੇ ।

eim man jaan pikhe gur baise

He recongizes this in his mind as he sees the seated Guru

ਤਜਿ ਕਰਿ ਕੂਪ ਚਲਤਿ ਕੋ ਤੈਸੇ ।

taj kar koop chalat ko taise

and he immediately leaves the well and sets off.

ਧਾਇ ਸ਼ਿਤਾਬ ਗੁਲਾਬੇ ਪਾਸ ।

dhaae shitaab gulaabe paas

Hastily, he goes to Gulaba,

ਮਿਲ੍ਯੋ ਜਾਇ ਸੁਧਿ ਕਰੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ॥੩੫॥

milayo jaae sudh karee prakaash ||35||

and upon meeting, he shares the entire story. ||35||

ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰ ਆਪ ਕਿ ਸਿਖ ਗੁਰ ਕੇਰੇ ।

shree gur aap ki sikh gur kere

“The Guru Himself, or His Sikhs,

ਉਪਬਨ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ੇ ਹੋਤਿ ਸਵੇਰੇ ।

aupaban pravishe hot savere

have entered your garden in these early morning hours!

ਕੇਸ਼ ਕਾਛ ਤੁਮ ਜਥਾ ਬਤਾਵਤਿ ।

kesh kaachh tum jathaa bataavat

With their kesh and kachh, just as you described,

ਸਗਰੇ ਚਿੰਨ੍ਹ ਤਿਨਹੁਂ ਮਹਿਂ ਪਾਵਤਿ ॥੩੬॥

sagare chinh tinahun mahin paavat ||36||

they bear all these distinctive emblems.” ||36||

ਉਠਹੁ ਬਿਲੋਕਹੁ ਲਿਹੁ ਸੁਧਿ ਸਾਰੀ ।

autthahu bilokahu lihu sudh saaree

Get up, come look, and find out what's happening!

ਚਲਿ ਕਰਿ ਪਰਖਹੁ ਕਰਹੁ ਚਿਨਾਰੀ ।

chal kar parakhahu karahu chinaaree

Come with me, let's go find out [who is in the garden].”

ਸੁਨਤਿ ਗੁਲਾਬਾ ਬਹੁ ਬਿਸਮਾਯੋ ।

sunat gulaabaa bahu bisamaayo

Hearing, Gulaba is shocked

ਉਠਿ ਤੂਰਨ ਘਰ ਤੇ ਚਲਿ ਆਯੋ ॥੩੭॥

autth tooran ghar te chal aayo ||37||

and gets up immediately and goes. ||37||

ਆਇ ਬਾਗ਼ ਮਹਿਂ ਕਹਾਂ ਨਿਹਾਰੇ ।

aae baag mahin kahaan nihaare

Arriving at the garden, what does Gulaba see?

ਸ਼੍ਰੀ ਸਤਿਗੁਰ ਬੈਠੇ ਬਲਿ ਭਾਰੇ ।

shree satigur baitthe bal bhaare

The Supreme Satguru, the Guru of Truth, seated, completely unflinched.

ਨਮੋ ਕਰੀ ਸਿਰ ਧਰਿ ਪਰਿ ਟੇਕਾ ।

namo karee sir dhar par ttekaa

[Gulaba] bows down, offering a namaskār,

ਪੁਨ ਬੂਝੇ ਪ੍ਰਭੁ ਜਲਧਿ ਬਿਬੇਕਾ ॥੩੮॥

pun boojhe prabh jaladh bibekaa ||38||

and then inquires of the Guru, an Ocean of Wisdom: ||38||

ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਮੋਹਿ ਫੁਰਮਾਵਹੁ ।

sevaa karan mohi furamaavahu

“If there is any service [I can offer], please tell me,

ਅਭਿਲਾਖਹੁ ਕਹਿ ਅਬੈ ਮੰਗਵਾਹੁਂ ।

abhilaakhahu keh abai mangavaahun

anything you want, I can fetch it [if you] wish.”

ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਖ ਤੇ ਤਿਹ ਸੰਗ ਉਚਾਰਾ ।

shree mukh te tih sang uchaaraa

From the blessed mouth of the Guru, He utters:

ਸੁੱਖਾ ਮਿਰਚਾਂ ਆਨਿ ਉਦਾਰਾ ॥੩੯॥

sukhaa mirachaan aan udaaraa ||39||

“Bring a generous amount of sukha and black peppers.” ||39||

ਬਿਨਾ ਅਮਲ ਬਹੁ ਸਮਾ ਬਿਤੀਤਾ ।

binaa amal bahu samaa biteetaa

ਪਾਨ ਕਰੈਂ ਹੁਲਸੈ ਤਬਿ ਚੀਤਾ ।

paan karain hulasai tab cheetaa

ਸੁਨਤਿ ਗੁਲਾਬਾ ਤੂਰਨ ਗਯੋ ।

sunat gulaabaa tooran gayo

ਜਾਇ ਬਜ਼ਾਰ ਖਰੀਦਨ ਕਿਯੋ ॥੪੦॥

jaae bazaar khareedan kiyo ||40||

ਜਬਿ ਗੁਰ ਉਪਬਨ ਬੈਠੇ ਜਾਇ ।

jab gur upaban baitthe jaae

ਕਾਮਾ ਗਮਨ੍ਯੋਂ ਪੁਰਿ ਸਹਿਸਾਇ ।

kaamaa gamanayon pur sahisaae

ਖੁਸ਼ਕੀ ਅਰਕ ਦੂਧ ਤੇ ਹੋਈ ।

khushakee arak doodh te hoee

ਬਾਂਛਤਿ ਅਮਲ ਪਿਯਨਿ ਤੇ ਸੋਈ ॥੪੧॥

baanchhat amal piyan te soee ||41||

ਬੂਝੇ ਤਬਿ ਭੀ ਸੰਗੀ ਤੀਨ ।

boojhe tab bhee sangee teen

ਸੁੱਖਾ ਕਿਸ ਕੇ ਨਿਕਟ ਕਹੀ ਨ ।

sukhaa kis ke nikatt kahee n

ਮਾਨ ਸਿੰਘ ਕੇ ਥੋ ਕੁਛ ਪਾਲੇ ।

maan singh ke tho kuchh paale

ਸੁਨਿ ਕਰਿ ਗੁਰ ਤੇ ਖੋਲਿ ਨਿਕਾਲੇ ॥੪੨॥

sun kar gur te khol nikaale ||42||

ਥੋਰਾ ਹੁਤੋ ਤ੍ਯਾਰ ਕਰਿ ਦਯੋ ।

thoraa huto tayaar kar dayo

ਤਿਖਾ ਸਹਿਤ ਸੋ ਪੀਵਨ ਕਯੋ ।

tikhaa sahit so peevan kayo

ਹੁਇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਬਰ ਦੇਵਤਿ ਜੋਵੈਂ ।

hue prasan bar devat jovain

ਪੰਥ ਖਾਲਸੇ ਮਹਿਂ ਤੁਮ ਹੋਵੈਂ ॥੪੩॥

panth khaalase mahin tum hovain ||43||

ਤੁਝ ਸਮ ਬੇਖ ਸੁਭਾਉ ਬਿਸਾਲੀ ।

tujh sam bekh subhaau bisaalee

ਨਾਮ ਨਿਹੰਗ ਅਨੇਕ ਅਕਾਲੀ ।

naam nihang anek akaalee

ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਇਕ ਘਟੀ ਬਿਤਾਈ ।

eis prakaar ik ghattee bitaaee

ਚਾਹ ਅਮਲ ਕੀ ਰਹੀ ਤਦਾਈ ॥੪੪॥

chaah amal kee rahee tadaaee ||44||

ਸਿੰਘਨਿ ਸਭਿਨਿ ਸੁਚੇਤਾ ਧਾਰੇ ।

singhan sabhin suchetaa dhaare

All the Singhs are deeply immersed in remembrance [of the Divine].

ਆਨਨ ਪਾਨਨ ਪਾਇ ਪਖਾਰੇ ।

aanan paanan paae pakhaare

They wash their mouths, splashing water upon their faces.

ਕਰਤਿ ਪ੍ਰਤੀਖਨ ਮਾਦਕ ਲ੍ਯਾਵੈ ।

karat prateekhan maadak layaavai

The question arises, “[Has Gulaba] brought the sedatives?

ਪਾਨ ਕਰੈਂ ਤ੍ਰਿਖ ਹਰਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵੈਂ ॥੪੫॥

paan karain trikh har tripataavain ||45||

[Once it arrives], we'll consume it to quench our thirst.” ||45||