ਪੋਸ਼ਿਸ਼ ਸੂਖਮ ਬਸਨ ਕੀ ਅਧਿਕ ਜਿ ਬਨੀ ਨਵੀਨ ।

poshish sookham basan kee adhik ji banee naveen

ਨਿਤ ਪਖਾਰਿਬੋ ਹੋਹਿ ਤਿਨ ਪਹਿਰਹਿਂ ਗੁਰੂ ਪ੍ਰਭੀਨ ॥੧॥

nit pakhaaribo hohi tin pahirahin guroo prabheen ||1||

ਪੀਤ ਦੁਕੂਲ ਧਰੇ ਦੁਤਿ ਮੂਲ ਤੁਰੰਗ ਅਰੂਢਤਿ ਆਪ ਸਿਧਾਰੇ ।

peet dukool dhare dut mool turang aroodtat aap sidhaare

Adorned in glistening, exquisite yellow silk attire, the Guru mounts his steed,

ਜਾਤਿ ਬਜਾਰਨਿ ਬੀਚ ਪ੍ਰਭੂ ਨਰ ਨਾਰਿ ਚਹੂੰਦਿਸ਼ਿ ਬੰਦਨ ਧਾਰੇ ।

jaat bajaaran beech prabhoo nar naar chahoondish bandan dhaare

riding into the marketplace, men and women from all around bow in reverence.

ਚੰਚਲ ਚਾਰੁ ਚਲਾਇ ਫੰਦਾਵਤਿ ਸ਼ੋਭਤਿ ਹਯ ਇਸ ਭਾਂਤਿ ਉਦਾਰੇ ।

chanchal chaar chalaae fandaavat shobhat hay is bhaant udaare

The agile horse jumps and parades, its elegance unparalleled, showcasing supreme grandeur,

ਸੰਝ ਸਮੈਂ ਘਨ ਜ੍ਯੋਂ ਚਢਿ ਮੋਰ ਪੈ ਜਾਤਿ ਨਚਾਵਤ ਮਾਰਗ ਸਾਰੇ ॥੨॥

sanjh samain ghan jayon chadt mor pai jaat nachaavat maarag saare ||2||

in the evening, prancing down the path, akin to a peacock dancing in the clouds. ||2||

ਆਇ ਗਯੋ ਧੁਬੀਆ ਅਗਵਾਇ ਦੁਊ ਕਰ ਜੋਰਤਿ ਏਵ ਬਖਾਨਾ ।

aae gayo dhubeea agavaae duaoo kar jorat ev bakhaanaa

A washerman, a dhobi, approaches the Guru, with clasped hands, speaking thus,

ਰਾਵਰ ਕੇ ਨਿਤ ਚੀਰ ਪਖਾਰਤਿ ਸੋ ਤਨ ਧਾਰਤਿ ਹੋ ਹਿਤ ਠਾਨਾ ।

raavar ke nit cheer pakhaarat so tan dhaarat ho hit tthaanaa

“Daily, I cleanse the garments you wish to adorn with delight; they are accumulating,

ਆਏ ਬਰਾਤ ਸਮੇਤ ਇਹਾਂ ਮਲਹੀਨ ਸੁ ਨੀਰ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਥਾਨਾ ।

aae baraat samet ihaan malaheen su neer naheen kis thaanaa

and with the arrival of the wedding party, no source of pure water is to be found here.

ਹੇਰਿ ਫਿਰ੍ਯੋ ਚਹੂੰ ਓਰ ਭਲੇ ਨਹਿਂ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਭਾ ਚਿਤ ਚਿੰਤ ਮਹਾਨਾ ॥੩॥

her firayo chahoon or bhale nahin praapat bhaa chit chint mahaanaa ||3||

I’ve scoured every direction, and enveloped in deep concern, I am unable to find a solution... ||3||

ਪੋਸ਼ਿਸ਼ ਨੀਤ ਉਤਾਰਤਿ ਹੋ ਇਕਠੀ ਮਮ ਤੀਰ ਭਈ ਸਮੁਦਾਈ ।

poshish neet utaarat ho ikatthee mam teer bhee samudaaee

...All the clothes You shed, daily, accumulate here by my side.

ਆਪ ਕਰੋ ਅਬਿ ਆਇਸੁ ਜਾਂ ਬਿਧਿ ਤ੍ਯੋਂ ਕਰਿਹੌਂ ਪਟ ਹੇਤੁ ਉਪਾਈ ।

aap karo ab aaeis jaan bidh tayon karihauan patt het upaaee

So now, please command or devise a way, so I can commence the wash,"

ਸ਼੍ਰੀ ਕਲਗੀਧਰ ਬੇਨਤੀ ਕੋ ਸੁਨਿ ਸੈਲ ਸਮੀਪ ਗਏ ਤਿਸ ਥਾਈਂ ।

shree kalageedhar benatee ko sun sail sameep ge tis thaaeen

Hearing the plea, the Plume-Wearing Guru rides to a higher elevation on the mountain,

ਸੰਗ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਹੈ ਮਾਨਵ ਜਾਲ ਹੈਂ ਧੋਬੀ ਸੁ ਨਾਲ ਹੈ ਜਾਂਹਿ ਜਨਾਈ ॥੪॥

sang kripaal hai maanav jaal hain dhobee su naal hai jaanhi janaaee ||4||

with [the uncle], Kripal Chand, and several others, and the washerman, they proceed. ||4||

ਸੰਗੋ ਕੇ ਹਾਥ ਹੁਤੋ ਬਰਛਾ ਫਲ ਤੀਛਨ ਭੀਛਨ ਮਾਨੁ ਫਨੀ ।

sango ke haath huto barachhaa fal teechhan bheechhan maan fanee

[On one side] is Sango Shah, in his hand a spear, its head bulbous and venomous like a poisonous fruit,

ਸ਼੍ਰੀ ਕਲਗੀਧਰ ਹਾਥ ਮੈ ਲੀਨਿ ਭ੍ਰਮਾਇ ਕੈ ਨੀਚੇ ਕੋ ਕੀਨਿ ਅਨੀ ।

shree kalageedhar haath mai leen bhramaae kai neeche ko keen anee

Sri Kalgidhar Patshaah takes it in hand, spinning, then directs its tip to the ground below.

ਦੇਖਤਿ ਹੈਂ ਚਹੁਂ ਓਰ ਘਨੇ ਜਨ ਤੋਲ ਕੈ ਓਜ ਤੇ ਭੂਮ ਹਨੀ ।

dekhat hain chahun or ghane jan tol kai oj te bhoom hanee

Many watch from all around as, with great might, the Guru thrusts the spear into the earth,

ਦੀਹ ਗਡ੍ਯੋ ਦਿੜ ਠਾਢ ਭਯੋ ਤਬਿ ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਖ ਤੇ ਸਭਿ ਸੰਗ ਭਨੀ ॥੫॥

deeh gaddayo dirr tthaadt bhayo tab shree mukh te sabh sang bhanee ||5||

it penetrates deep, standing firmly lodged; then, from the holy mouth, the Guru addresses all present: ||5||

ਐਂਚਿ ਨਿਕਾਸਹੁ ਓਜ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਹੁ ਨੀਰ ਭਲੋ ਨਿਕਸੈ ਇਸ ਨੀਚੇ ।

ainch nikaasahu oj prakaashahu neer bhalo nikasai is neeche

“Exhibit your strength, illuminate [the ground] below; water shall indeed emerge from beneath it.”

ਸੰਗੋ ਤੁਰੰਗ ਤੇ ਜ੍ਯੋਂ ਉਤਰ੍ਯੋ ਬਲ ਧਾਰਿ ਬਿਸਾਲ ਕੋ ਊਪਰ ਖੀਚੇ ।

sango turang te jayon utarayo bal dhaar bisaal ko aoopar kheeche

Sango dismounts his steed, pulling upwards with immense strength.

ਸੋ ਨ ਪਟ੍ਯੋ ਬਿਸਮਾਇ ਹਟ੍ਯੋ ਬਡ ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਮ ਜਾਨਿ ਲਯੋ ਗੁਰ ਬੀਚੇ ।

so na pattayo bisamaae hattayo badd praakram jaan layo gur beeche

Unable to dislodge it, he is taken aback, presuming he had greater strength and effort than the Guru.

ਮੈਂ ਤਰੁਨਾਪਨ ਕੋ ਅਬਿ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਏ ਲਘੁ ਬੈਸ ਨਹੀਂ ਬਲ ਸੀਚੇ ॥੬॥

main tarunaapan ko ab praapat e lagh bais naheen bal seeche ||6||

“I’m in the prime of my youth and strength,” [Sango thinks to himself]. “The Guru is yet so young, his full strength not even reached.” ||6||

ਹਯ ਕੇ ਅਸਵਾਰ ਗੁਰੂ ਬਲ ਧਾਰਿ ਉਖਾਰ ਲ੍ਯੋ ਬਰਛਾ ਤਤਕਾਲਾ ।

hay ke asavaar guroo bal dhaar ukhaar layo barachhaa tatakaalaa

The Guru, still mounted on his horse, effortlessly extracts the spear immediately.

ਫਲ ਟੂਟ੍ਯੋ ਨਹੀਂ ਦਿਢ ਜੂਟ੍ਯੋ ਤਥਾ ਜਲ ਛੂਟ੍ਯੋ ਬਡੋ ਤਹਾਂ ਤੇ ਬਹਿ ਚਾਲਾ ।

fal ttoottayo naheen didt joottayo tathaa jal chhoottayo baddo tahaan te beh chaalaa

The spearhead remains intact, fastened as before, and then water gushes out in abundance, starting to flow.

ਪਿਖਿ ਦੂਸਰੇ ਭ੍ਰਾਤ ਧਰੀ ਚਿਤ ਮੈਂ ਜੁਗ ਹਾਥ ਕਿ ਜੋਰ ਤੇ ਲੇਤਿ ਨਿਕਾਲਾ ।

pikh doosare bhraat dharee chit main jug haath ki jor te let nikaalaa

Observing, the other brother, [Maari Chand], contemplates - "I could have extracted it utilizing the strength of both arms."

ਮਨ ਜਾਨਿ ਪ੍ਰਭੂ ਪੁਨ ਭੂਮ ਹਨ੍ਯੋ ਤਬਿ ਪਾਥਰ ਫੋਰ ਧਸ੍ਯੋ ਸੁ ਬਿਸਾਲਾ ॥੭॥

man jaan prabhoo pun bhoom hanayo tab paathar for dhasayo su bisaalaa ||7||

Discerning his thoughts, the Guru plunges the spear back into the ground, firmly embedding it after splitting the immense rock. ||7||

ਦੂਸਰੇ ਸਾਥ ਕਹ੍ਯੋ ਲਿਹੁ ਐਂਚ ਸੁਨ੍ਯੋ ਤਤਕਾਲ ਗਹ੍ਯੋ ਬਲ ਲਾਏ ।

doosare saath kehayo lihu ainch sunayo tatakaal gehayo bal laae

Then [Guru Ji] says to the other companion, [Maari Chand], "Go on, pull it out," hearing this, he swiftly engages all his strength.

ਦੋਨੋਂ ਹਾਥਨ ਪੈਰ ਜਮਾਇ ਨਿਕਾਸਨ ਚਾਹਿ ਨਹੀਂ ਨਿਕਸਾਏ ।

donon haathan pair jamaae nikaasan chaeh naheen nikasaae

Planting both feet firmly, he applies both his arms, intending to extract it, but he just can’t.

ਹੇਰਿ ਹਟ੍ਯੋ ਮੁਖ ਕੀਨਿ ਤਰੇ ਕਹੁ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰ ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਮ ਤੇ ਬਿਸਮਾਏ ।

her hattayo mukh keen tare kahu shree gur praakram te bisamaae

He looks at it and steps back, his head lowering, completely astonished by the Guru's strength.

ਦੇਖਿ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਸੁ ਮਾਤੁਲ ਨੇ ਬਡਿਆਈ ਜਨਾਇ ਭਲੇ ਸਮੁਝਾਏ ॥੮॥

dekh kripaal su maatul ne baddiaaee janaae bhale samujhaae ||8||

Witnessing this, Mama Kirpal Chand explains to the rest about the Guru’s greatness, clarifying it to them: ||8||

ਆਪ ਤੁਰੰਗ ਪੈ ਹਾਥਨਿ ਸਾਥ ਨਿਕਾਸਨ ਕੀਨਿ ਛੁਟੀ ਜਲਧਾਰਾ ।

aap turang pai haathan saath nikaasan keen chhuttee jaladhaaraa

The Guru, once again mounted, extracts the spear with his arms, unleashing another surge of water.

ਦੋਨ ਤੇ ਨਿਰਮਲ ਨੀਰ ਚਲ੍ਯੋ ਅਵਲੋਕਿ ਅਚੰਭ ਸਭੈ ਤਬਿ ਧਾਰਾ ।

don te niramal neer chalayo avalok achanbh sabhai tab dhaaraa

Pure, immaculate water flows from it, leaving everyone in awe of this wondrous spectacle.

ਜ੍ਯੋਂ ਜਲ ਹ੍ਵੈ ਸਲਿਤਾ ਬਡ ਕੋ ਕਿਤ ਤੇ ਇਹੁ ਆਵਤਿ ਬੇਗ ਉਦਾਰਾ ।

jayon jal hvai salitaa badd ko kit te ihu aavat beg udaaraa

Like water from a great river, it rushes forth generously.

ਹਾਥ ਪ੍ਰਮਾਨ ਧਸ੍ਯੋ ਬਰਛਾ ਤਿਸ ਤੇ ਅਬਿ ਛੂਟ ਚਲ੍ਯੋ ਜਲ ਨਾਰਾ ॥੯॥

haath pramaan dhasayo barachhaa tis te ab chhoott chalayo jal naaraa ||9||

Demonstrating the strength of his arms, he lodges the spear into the ground from where the water now flows. ||9||

ਮਾਤੁਲ ਬਾਤ ਕਹੀ ਸੁਨੀਏਂ ਪ੍ਰਭੁ ਜੂ ਜੁਗ ਧਾਰ ਚਲੀ ਜਲ ਕੀ ।

maatul baat kahee suneen prabh joo jug dhaar chalee jal kee

The uncle, Kirpal Chand, speaks: "Listen, O Prabhu! There are two streams of water flowing from here.

ਕੀਜਿਯੇ ਆਪ ਤ੍ਰਿਬੈਨੀ ਇਹਾਂ ਦਰਸੈ ਸਭਿ ਸੰਗਤਿ ਪਾਛਲ ਕੀ ।

keejiye aap tribainee ihaan darasai sabh sangat paachhal kee

Create a third here, fashioning a Tribeni[¹], so that congregations will visit, drawing inspiration from its union."

ਸੈਂਕਰੇ ਸੰਬਤ ਚਿੱਨ੍ਹਤ ਹ੍ਵੈ ਇਹ ਸਾਖ ਰਹੈ ਤੁਮਰੇ ਬਲ ਕੀ ।

sainkare sanbat chinhat hvai ih saakh rahai tumare bal kee

[Kirpal Chand continues]: "For countless years, this will be a symbol, a testament to your strength and power.

ਬ੍ਯਾਹ ਭਯੋ ਸਭਿ ਲੋਕ ਲਖੈਂ ਬਿਥਰੈ ਮਹਿਮਾ ਇਮ ਯਾ ਥਲ ਕੀ ॥੧੦॥

bayaaeh bhayo sabh lok lakhain bitharai mahimaa im yaa thal kee ||10||

All will recognize acknowledge the wedding festivities that took place here! The glory of this place will spread [around the world]." ||10||

ਸ਼੍ਰੀ ਕਲਗੀਧਰ ਹਾਥ ਉਭਾਰਿ ਪ੍ਰਹਾਰ ਕਰ੍ਯੋ ਪੁਨ ਤੀਸਰ ਬਾਰੀ ।

shree kalageedhar haath ubhaar prahaar karayo pun teesar baaree

Sri Kalgidhar Patshah raises his hand and strikes down for the third time.

ਫੇਰ ਨਿਕਾਸਨਿ ਕੀਨਿ ਮਹਾਂਬਲਿ ਤੀਨ ਸਥਾਨ ਬਹ੍ਯੋ ਪੁਨ ਬਾਰੀ ।

fer nikaasan keen mahaanbal teen sathaan behayo pun baaree

With great strength, he pulls it out again, and a third surge of water flows out.

ਦੇਖਤਿ ਸੰਗਤਿ ਕੇ ਗਨ ਮਾਨਵ ਬਾਰਹਿ ਬਾਰ ਸੁ ਦੇਂ ਮਨ ਬਾਰੀ ।

dekhat sangat ke gan maanav baareh baar su den man baaree

Seeing this, the congregations are in awe; they offer their minds in reverence repeatedly.

ਹੋਤਿ ਭਈ ਬਿਸਤੀਰਤ ਕੀਰਤਿ ਜ੍ਯੋਂ ਬਹੁ ਮਾਲਤੀ ਕੀ ਫੁਲਬਾਰੀ ॥੧੧॥

hot bhee bisateerat keerat jayon bahu maalatee kee fulabaaree ||11||

His praise unfolds widely, like a flourishing garden of thorn apple bushes. ||11||

ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਖ ਤੇ ਫੁਰਮਾਵਨਿ ਕੀਨਿ ਅਹੋ ਧੁਬੀਆ ਸਭਿ ਚੀਰ ਹਮਾਰੇ ।

shree mukh te furamaavan keen aho dhubeea sabh cheer hamaare

The Guru then commands, “O washerman! Wash all our clothes here at this spot.

ਜਾਵਦ ਹੈਂ ਇਸ ਥਾਨ ਮਝਾਰਹਿ ਤਾਵਦ ਨੀਕਹਿ ਲੇਹੁ ਪਖਾਰੇ ।

jaavad hain is thaan majhaareh taavad neekeh lehu pakhaare

As long as we are present at this location, consider this place suitable for washing.”

ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਮੁਖ ਤੇ ਕਹਿ ਕੈ ਸਭਿ ਪੋਸ਼ਿਸ ਪੋਟ ਧਰੀ ਸੁ ਉਤਾਰੇ ।

dhan guroo mukh te keh kai sabh poshis pott dharee su utaare

Saying “Blessed is the Guru,” the washerman lays down all the clothes and begins to wash them.

ਧੋਵਨਿ ਲਾਗ ਧਰੇ ਅਨੁਰਾਗ ਕੋ ਪਾਗ ਤੇ ਆਦਿ ਕੀ ਮੈਲ ਬਿਦਾਰੇ ॥੧੨॥

dhovan laag dhare anuraag ko paag te aad kee mail bidaare ||12||

With immense love and devotion, he washes the clothes, removing all the accumulated dirt from them. ||12||

ਆਪ ਗਏ ਹਯ ਤੁੰਦ ਨਚਾਵਤਿ ਦੂਰ ਕਿਤੇਕ ਫਿਰੇ ਹਟਿ ਆਏ ।

aap ge hay tund nachaavat door kitek fire hatt aae

The Guru then sprints away on his horse, traversing quite a distance before returning.

ਹੋਤਿ ਭਈ ਸੁਧ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰ ਕਾਰ ਕੀ ਨੀਰ ਨਵੀਨ ਕੋ ਨਾਰੋ ਚਲਾਏ ।

hot bhee sudh shree gur kaar kee neer naveen ko naaro chalaae

The news of the Guru’s miraculous act, the creation of a new stream, spreads far and wide.

ਤੀਨ ਪ੍ਰਹਾਰ ਤੇ ਧਾਰ ਚਲੀ ਸੁਨਿ ਕੈ ਨਰ ਨਾਰਿ ਸਭੈ ਬਿਸਮਾਏ ।

teen prahaar te dhaar chalee sun kai nar naar sabhai bisamaae

Striking thrice to manifest this flow of water, the account leaves everyone in awe.

ਜਾਤਿ ਬਿਲੋਕਨਿ ਲੋਕ ਅਨੇਕ ਬਿਬੇਕ ਨਿਧਾਨ ਕੇ ਕੌਤਕ ਗਾਏ ॥੧੩॥

jaat bilokan lok anek bibek nidhaan ke kauatak gaae ||13||

Numerous people, upon hearing it, flock to witness and sing the wondrous feats of the treasure of wisdom, Guru Gobind Singh Ji. ||13||

ਕੋ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰੈ ਅਚਮਾਨ ਕੋ ਦੇਖਿ ਬਿਸ਼ੇਖ਼ ਭਨੈਂ ਬਲਵੰਤੇ ।

ko ishanaan karai achamaan ko dekh bishekh bhanain balavante

Some come to bathe, some to drink, while some gaze at the water, contemplating the power of the divine.

ਪੂਰਨ ਸ਼੍ਰੀ ਪ੍ਰਭੁ ਦੀਨ ਪੈ ਦ੍ਯਾਲ ਹਤ੍ਯੋ ਜਿਤ ਰਾਵਨ ਜੁੱਧ ਕਰੰਤੇ ।

pooran shree prabh deen pai dayaal hatayo jit raavan judh karante

They reflect, “The Complete Guru is the compassionate nurturer of the meek, the same divine entity that destroyed Ravan in battle.”

ਰੱਛ ਕਰੀ ਪ੍ਰਹਿਲਾਦ ਕੀ ਆਪ ਭਯੋ ਨਰ ਸਿੰਘ ਸੁ ਦੈਤ ਕੋ ਹੰਤੇ ।

rachh karee prahilaad kee aap bhayo nar singh su dait ko hante

“Who, to protect Prahlad, manifested Himself as Narasimha (sometimes rendered Narasingha) to annihilate the demon.”

ਕ੍ਯਾ ਇਨ ਕੇ ਬਲ ਕੋ ਪਰਮਾਨ ਹੈ ਤੀਨਹੁਂ ਲੋਕ ਪਤੀ ਭਗਵੰਤੇ ॥੧੪॥

kayaa in ke bal ko paramaan hai teenahun lok patee bhagavante ||14||

“What comparison is there to His might? He is the Sovereign Lord of all the three worlds.” ||14||

ਆਵਤਿ ਹੈਂ ਇਕ ਧਾਵਤਿ ਜਾਵਤਿ ਗਾਵਤਿ ਕੀਰਤਿ ਪਾਵਨ ਕੋ ।

aavat hain ik dhaavat jaavat gaavat keerat paavan ko

Some arrive, others leave, all the while singing the purifying praises of the Guru.

ਕੇਤਿਕ ਬਾਸੁਰ ਕੀਨਿ ਮੁਕਾਮ ਸੁ ਸੰਗਤਿ ਕੇ ਹਰਖਾਵਨਿ ਕੋ ।

ketik baasur keen mukaam su sangat ke harakhaavan ko

Guru Gobind Singh Ji resides there for some days, becoming a source of joy for the congregation.

ਕੌਤਕ ਹੋਤਿ ਬਿਲੋਕਤਿ ਲੋਕ ਪ੍ਰਮੋਦ ਗੁਰੂ ਗੁਨ ਗਾਵਨਿ ਕੋ ।

kauatak hot bilokat lok pramod guroo gun gaavan ko

Observing the marvels, people watch in amazement, elatedly singing the virtues of the Guru.

ਭੀਰ ਬਜਾਰ ਮਝਾਰ ਹਜਾਰਨਿ ਹ੍ਵੈ ਬਿਵਹਾਰ ਕਮਾਵਨਿ ਕੋ ॥੧੫॥

bheer bajaar majhaar hajaaran hvai bivahaar kamaavan ko ||15||

The marketplace buzzes with congestion; myriad transactions are taking place amidst the hustle and bustle. ||15||

ਹੋਤਿ ਅਹਾਰ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਰੈਂ ਹਿਤ ਧਾਰਿ ਅਚਾਇ ਅਨੰਦਤਿ ।

hot ahaar anek prakaar karain hit dhaar achaae anandat

Various kinds of eateries abound, preparing a multitude of dishes; people relish the meals with sheer delight and joy.

ਬ੍ਰਿੰਦ ਮਸੰਦ ਸੁ ਪ੍ਰੇਰਤਿ ਸੰਗਤਿ ਆਪਨਿ ਡੇਰੇ ਮੈਂ ਲ੍ਯਾਇ ਕੈ ਬੰਦਤਿ ।

brind masand su prerat sangat aapan ddere main layaae kai bandat

Numerous Masands (community leaders) are directing the congregations to the Guru’s abode, where devotees, immersed in reverence, bow down.

ਹਾਥਨਿ ਜੋਰਿ ਨਿਹੋਰਤਿ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰ ਦੇਤਿ ਅਕੋਰਨਿ ਦੋਸ਼ ਨਿਕੰਦਤਿ ।

haathan jor nihorat shree gur det akoran dosh nikandat

With hands clasped, they gaze upon the benevolent Guru, presenting offerings to eradicate their flaws and imperfections.

ਫੇਰ ਨਹੀਂ ਅਵਿਕਾਸ਼ ਲਹੈਂ ਅਸ ਦੋਨਹੁਂ ਲੋਕਨਿ ਲਾਭ ਬਿਲੰਦਤਿ ॥੧੬॥

fer naheen avikaash lahain as donahun lokan laabh bilandat ||16||

With the understanding that such an opportune moment may not come again, they aim to accrue merits beneficial in both this world and the next. ||16||

ਕਹੌਂ ਕਹਾਂ ਲਗਿ ਬ੍ਯਾਹ ਕੋ ਲਵਪੁਰਿ ਜਥਾ ਉਛਾਹ ।

kahauan kahaan lag bayaaeh ko lavapur jathaa uchhaah

How can I, [Kavi Santokh Singh], convey the essence of the wedding? Such joy is overflowing in Guru ka Lahore.

ਮਾਨੁਖ ਤਨ ਸਫਲਾ ਕਰ੍ਯੋ ਪਹੁਂਚੇ ਮੇਲ ਜਿ ਮਾਂਹ ॥੧੭॥

maanukh tan safalaa karayo pahunche mel ji maanh ||17||

People arriving here are rendering their human forms fruitful! ||17||

ਜਹਾਂ ਨਿਕਾਸ੍ਯੋ ਨੀਰ ਕੋ ਤੋਮਰ ਅਨੀ ਪ੍ਰਹਾਰਿ ।

jahaan nikaasayo neer ko tomar anee prahaar

Where the water emerged due to the strike of the spear,

ਚਿੰਨ੍ਹਤਿ ਥਲ ਸੋ ਆਜ ਲਗ ਚਲਤਿ ਬਾਰ ਕਛੁ ਧਾਰ ॥੧੮॥

chinhat thal so aaj lag chalat baar kachh dhaar ||18||

The marked spot is still recognizable today, with the stream continuously flowing! ||18||

ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਖ ਤੇ ਫੁਰਮਾਵਨਿ ਕੀਨਿ ਅਬੈ ਹਮ ਕੋ ਕਰਿ ਦੇਹੁ ਬਿਦਾ ।

shree mukh te furamaavan keen abai ham ko kar dehu bidaa

From the holy mouth, the command was given, "Now, please bid us farewell."

ਜਾਇ ਮਸੰਦ ਬਖਾਨਤਿ ਭਾ ਸਭਿ ਹੀ ਬਿਧਿ ਤ੍ਯਾਰੀ ਕੋ ਠਾਨਿ ਤਦਾ ।

jaae masand bakhaanat bhaa sabh hee bidh tayaaree ko tthaan tadaa

The masands are informed, then everyone decides to prepare in every possible way.

ਦਾਇਜ ਆਨਿ ਧਰ੍ਯੋ ਸਗਰੋ ਗੁਰ ਕੀ ਮਰਜ਼ੀ ਉਰ ਜਾਨੀ ਜਦਾ ।

daaeij aan dharayo sagaro gur kee marazee ur jaanee jadaa

The dowry is brought and set, the Guru's wish known, and preparations made accordingly.

ਆਪ ਮਿਲੈ ਮਿਲ ਬਾਤ ਭਨੈ ਇਹ ਆਨੰਦ ਯਾਦਿ ਰਿਦੈ ਹ੍ਵੈ ਸਦਾ ॥੧੯॥

aap milai mil baat bhanai ih aanand yaad ridai hvai sadaa ||19||

Meeting together, they speak, "May this joy remain forever in our hearts." ||19||

ਸੁੰਦਰ ਆਨਿ ਤੁਰਗੰਮ ਕੇ ਗਰ ਭੂਖਨ ਪਾਇ ਬਿਸਾਲ ਸਜਾਏ ।

sundar aan turagam ke gar bhookhan paae bisaal sajaae

They place beautiful ornaments and ample food around the necks of the horses, decorating them extravagantly.

ਰੇਸ਼ਮੀ ਚੀਰ ਸੁਰੰਗ ਤੇ ਛਾਦਤਿ ਦੇ ਕਵਿਕਾ ਮੁਖ ਮਹਿਂ ਤਹਿਂ ਲ੍ਯਾਏ ।

reshamee cheer surang te chhaadat de kavikaa mukh mahin tahin layaae

They adorn the reins with silk fabric of vibrant colors and place the bits, the mouthpieces, in the horses' mouths.

ਯੌਂ ਸਭਿ ਤ੍ਯਾਰ ਕਰੀ ਵਸਤੂ ਇਕ ਥਾਨ ਸਕੇਲਿ ਧਰੀ ਸਮੁਦਾਏ ।

yauan sabh tayaar karee vasatoo ik thaan sakel dharee samudaae

In this manner, all the items are prepared, and they assemble and place them in one location.

ਡਾਸਿ ਪ੍ਰਯੰਕ ਪਠਾਇ ਦਿਯੋ ਦਿਜ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰ ਜੀ ਤਤਕਾਲ ਬੁਲਾਏ ॥੨੦॥

ddaas prayank patthaae diyo dij shree gur jee tatakaal bulaae ||20||

A seat is arranged for the Guru, and the administrators and Brahmins are sent to call Guru Ji immediately. ||20||

ਬ੍ਰਿੰਦ ਮਸੰਦਨਿ ਸੰਗਤਿ ਮੋਂ ਪ੍ਰਭੂ ਤ੍ਯਾਰੀ ਸੁਨੀ ਜਬਿ ਹੇਤੁ ਬਿਦਾਈ ।

brind masandan sangat mon prabhoo tayaaree sunee jab het bidaaee

When the prominent Masands and the congregation hear about the preparations being made by the Guru to depart, their emotions stir for bidding farewell.

ਬਾਦਿਤ ਬਾਜ ਉਠੇ ਤਤਕਾਲ ਕਹੀ ਮੁਖ ਬਾਤ ਨ ਦੇਤਿ ਸੁਨਾਈ ।

baadit baaj utthe tatakaal kahee mukh baat na det sunaaee

Immediately, the musicians start playing the musical instruments so loudly that no one’s voice can be heard.

ਆਪ ਉਠੇ ਮਹਾਰਾਜ ਗੁਰੂ ਨਿਜ ਸਭਾ ਕੇ ਲਿਯੇ ਸਮੁਦਾਈ ।

aap utthe mahaaraaj guroo nij sabhaa ke liye samudaaee

Guru Maharaj himself rises and gathers his associates to proceed.

ਜਾਇ ਨਿਵੇਸ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਭਏ ਸਿਰ ਨੰਮ੍ਰਿ ਅਸ਼ੇਸ਼ ਉਠੇ ਅਗਵਾਈ ॥੨੧॥

jaae nives pravesh bhe sir namr ashesh utthe agavaaee ||21||

They enter the residence, where everyone is up, waiting, their heads bowed in reverence, and they lead the way, receiving the Guru with humility. ||21||

ਸਭਿ ਬੀਚ ਪ੍ਰਯੰਕ ਪੈ ਬੈਠਿ ਗਏ ਚਹੂੰ ਓਰ ਨਿਹਾਰਤਿ ਹੈਂ ਨਾਰ ਨਾਰੀ ।

sabh beech prayank pai baitth ge chahoon or nihaarat hain naar naaree

A seat is arranged for the Guru amidst everyone, and men and women from all four directions are standing, watching intently.

ਉਸ਼ਨੀਕ ਜਿਗਾ ਕਲਗ਼ੀ ਕਲ ਕੁੰਡਲ ਡੋਲਕ ਪੋਲ ਹੁਵੈਂ ਬਲਿਹਾਰੀ ।

aushaneek jigaa kalagee kal kunddal ddolak pol huvain balihaaree

[Observing the Guru], donned with an extraordinary Dastaar adorned with a tiara-like ornament — a tall Kalgi — and hoop earrings swinging gracefully, everyone is in awe, offering themselves in reverence.

ਅਰਬਿੰਦ ਬਿਲੋਚਨ ਸੋਚ ਬਿਮੋਚਨ ਛੋਰ ਸਕੋਚ ਪਿਖੈਂ ਮਤਿ ਹਾਰੀ ।

arabind bilochan soch bimochan chhor sakoch pikhain mat haaree

The attendees, with their lotus-like eyes, gaze at the Guru without any reservation; their minds are engrossed, neglecting all other thoughts.

ਗਨ ਆਨਿ ਬਿਭੂਖਨ ਥਾਲ ਧਰੇ ਬਹੁ ਬਾਸਨ ਕੋ ਧਰਿ ਕੀਨਸਿ ਤ੍ਯਾਰੀ ॥੨੨॥

gan aan bibhookhan thaal dhare bahu baasan ko dhar keenas tayaaree ||22||

They bring forth a tray overflowing with jewelry and make preparations with many vessels. ||22||

ਭਾਟ ਨੇ ਦਾਇਜ ਪੁੰਜ ਗਿਨ੍ਯੋ ਧਨ ਅੰਬਰ ਹੈਂ ਬਹੁਮੋਲਨ ਕੇ ।

bhaatt ne daaeij punj ginayo dhan anbar hain bahumolan ke

The bards are enumerating all the offerings present, inclusive of wealth and highly valued garments.

ਆਨਿ ਬਿਠਾਈ ਤਬੈ ਦੁਲਹੀ ਬਹੁ ਰੰਗ ਸੁਹਾਇਨਿ ਚੋਲਨ ਕੇ ।

aan bitthaaee tabai dulahee bahu rang suhaaein cholan ke

Subsequently, they seat the bride, [Mata Jito Ji], who is garbed in attire of many hues, appearing quite splendid.

ਅੰਜੁਲ ਕੋ ਭਰਿ ਛੋਰਤਿ ਭਾ ਅਨੁਸਾਰ ਭਯੋ ਦਿਜ ਬੋਲਨਿ ਕੇ ।

anjul ko bhar chhorat bhaa anusaar bhayo dij bolan ke

She fills her hands with water and proffers it, conducting a ritual as instructed by the Brahmin.

ਜੀਤੋ ਪਿਤਾ ਜੁਤਿ ਭਾਗ ਬਿਲੰਦ ਮਨਿੰਦ ਕਹੈਂ ਕਿਹ ਤੋਲਨ ਕੇ ॥੨੩॥

jeeto pitaa jut bhaag biland manind kahain kih tolan ke ||23||

[The thoughts] of the immense fortune of Jito and her father prevail, [leaving one to wonder], what could possibly be equivalent? ||23||

ਕੀਨਿ ਸਭੀ ਕੁਲ ਰੀਤਿ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰ ਫੇਰ ਉਠੇ ਤਤਕਾਲਾ ।

keen sabhee kul reet bhalee bidh shree gur fer utthe tatakaalaa

All the familial rituals are conducted properly, and then, Guru Ji rises immediately.

ਹੋਇ ਬਿਦਾ ਘਰ ਸਾਸੁਰ ਤੇ ਨਿਕਸੇ ਅਵਿਲੋਕਤਿ ਲੋਕ ਬਿਸਾਲਾ ।

hoe bidaa ghar saasur te nikase avilokat lok bisaalaa

He is bid farewell by his in-laws, and as many people watch, he departs from the house.

ਬਾਦਿਤ ਬ੍ਰਿੰਦ ਬਜੈਂ ਅਗਵਾਨ ਸੁ ਡੇਰੇ ਮੈਂ ਆਇ ਕੈ ਤ੍ਯਾਰ ਕ੍ਰਿਪਾਲਾ ।

baadit brind bajain agavaan su ddere main aae kai tayaar kripaalaa

The band plays instruments as they travel back to their encampment, where the gracious Guru prepares to leave.

ਆਯੁਧ ਅੰਗ ਸਜਾਵਤਿ ਭੇ ਮਨ ਭਾਵਤਿ ਜੇ ਕਰਵਾਰ ਕਰਾਲਾ ॥੨੪॥

aayudh ang sajaavat bhe man bhaavat je karavaar karaalaa ||24||

Adorning his body with weapons, he places his favorite, sharp, and formidable sword upon himself. ||24||

ਸੰਗ ਖਤੰਗਨਿ ਪੂਰ ਨਿਖੰਗਹਿ ਅੰਗ ਸਜਾਇ ਚਢੇ ਤਬਿ ਘੋਰੇ ।

sang khatangan poor nikhangeh ang sajaae chadte tab ghore

Along with a quiver full of arrows and weapons adorning his limbs, he mounts his horse.

ਹਾਥ ਸਰਾਸਨ ਸ਼ੋਭਤਿ ਹੈ ਬਰ ਜ਼ੇਵਰ ਜੋਤਿ ਦਿਪੈ ਚਹੁੰ ਓਰੇ ।

haath saraasan shobhat hai bar zevar jot dipai chahun ore

Holding a bow in his hand, it looks majestic; he is embellished with dazzling jewelry shining brightly around him.

ਹ੍ਵੈ ਸਖੀਆਂ ਪਰਵਾਰਤਿ ਪੁੰਜ ਮਿਲੈਂ ਦੁਲਹੀ ਸੁਚ ਢਾਇ ਕੈ ਡੋਰੇ ।

hvai sakheean paravaarat punj milain dulahee such dtaae kai ddore

The bride is surrounded by her friends as they help her into the palanquin.

ਬ੍ਰਿੰਦ ਮਸੰਦ ਬਿਲੰਦ ਲਿਯੋ ਧਨ ਮੇਘ ਮਨਿੰਦ ਵੁਠੇ ਕਰਿ ਜੋਰੇ ॥੨੫॥

brind masand biland liyo dhan megh manind vutthe kar jore ||25||

Many Masands are around, scattering money as if clouds are showering wealth intensely. ||25||

ਆਵਤਿ ਊਪਰਿ ਕੋ ਬਰਖਾਵਤਿ ਆਗੇ ਕਰ੍ਯੋ ਸਭਿਹੂੰਨ ਤੇ ਡੋਰਾ ।

aavat aoopar ko barakhaavat aage karayo sabhihoon te ddoraa

Money showers down on the palanquin, positioned prominently before everyone.

ਪੰਥ ਪਰੇ ਪੁਰਿ ਆਨੰਦ ਕੇਰ ਬਿਲੋਚਨ ਲਾਗ ਰਹੇ ਤਿਤ ਓਰਾ ।

panth pare pur aanand ker bilochan laag rahe tith oraa

Setting their sights on Anandpur, their journey commences with jubilance resonating in each step.

ਹੋਤਿ ਕੁਲਾਹਲ ਧੂਰ ਉਡੀ ਗੁਰ ਦੇਖਿ ਟਿਕਾਇ ਲਿਯੋ ਨਿਜ ਘੋਰਾ ।

hot kulaahal dhoor uddee gur dekh ttikaae liyo nij ghoraa

Amidst the fervent excitement and resounding noises, dust rises from the movement of horses and carts; observing the lively scene, Guru halts his steed.

ਸੰਗ ਬਰਾਤ ਪ੍ਰਯਾਤ ਸੁ ਮਾਰਗ ਹ੍ਵੈ ਮਨ ਬੀਚ ਅਨੰਦ ਨ ਥੋਰਾ ॥੨੬॥

sang baraat prayaat su maarag hvai man beech anand na thoraa ||26||

Witnessing the wedding procession moving ahead, Guru's heart is brimming with unbound joy and delight. ||26||

ਜ੍ਯੋਂ ਧਨ ਡਾਰਤਿ ਜਾਤਿ ਭਏ ਤਿਮ ਆਵਤਿ ਭੀ ਬਰਖਾਇ ਬਿਸਾਲਾ ।

jayon dhan ddaarat jaat bhe tim aavat bhee barakhaae bisaalaa

Just like they were showering money when they set off, the rain of wealth continues extensively until they arrive.

ਜਾਚਿਕ ਦਾਰਿਦ ਦੂਰ ਦੀਓ ਕਰਿ ਜੇ ਤਹਿਂ ਆਇ ਗਏ ਤਤਕਾਲਾ ।

jaachik daarid door deeo kar je tahin aae ge tatakaalaa

The poor and needy, who come by, are immediately alleviated of their destitution.

ਬ੍ਰਿੰਦ ਅਨੰਦਪੁਰੇ ਮੈਂ ਅਨੰਦ ਬਿਲੰਦਹਿ ਪ੍ਰੀਤ ਪ੍ਰਤੀਖਤਿ ਬਾਲਾ ।

brind anandapure main anand bilandeh preet prateekhat baalaa

Anandpur resonates with bliss, and the women, filled with anticipation, await the arrival of the wedding party!

ਮੰਦਰ ਮੇਘਨ ਤੇ ਉਮਡੀ ਤੜਿਤਾ ਬਹੁ ਰੂਪ ਭਈ ਚਲਚਾਲਾ ॥੨੭॥

mandar meghan te umaddee tarritaa bahu roop bhee chalachaalaa ||27||

The houses of Anandpur seemed like clouds, and the stunning women, moving swiftly and gleaming, are like lightning! ||27||

ਤਬਿ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਜਰੀ ਨਿਜ ਨੰਦ ਨੁਖਾ ਜੁਤਿ ਦੇਖਨ ਕੌ ਉਤਲਾਵਤਿ ਹੈ ।

tab shree gujaree nij nand nukhaa jut dekhan kau utalaavat hai

At this moment, Mata Gujari Ji, [the Guru's mother], is overwhelmed with eagerness, anticipating the arrival of her son and new daughter-in-law.

ਬਹੁ ਮੇਲ ਭਯੋ ਅਬਲਾ ਗਨ ਕੋ ਉਮਗਾਵਤਿ ਗੀਤਨ ਗਾਵਤਿ ਹੈਂ ।

bahu mel bhayo abalaa gan ko umagaavat geetan gaavat hain

A considerable assembly of women, filled with exhilaration, is there, singing songs with immense joy.

ਲਖਿ ਤੁੰਗ ਅਟਾਰਨ ਪੈ ਚਢਿ ਕੈ ਦਿਸ਼ ਆਵਤਿ ਕੀ ਦ੍ਰਿਗ ਲਾਵਤਿ ਹੈਂ ।

lakh tung attaaran pai chadt kai dish aavat kee drig laavat hain

Many are climbing the high terraces, directing their gazes down the route from which the wedding party is advancing, their eyes searching [the distance].

ਹਰਖਾਵਤਿ ਹੈਂ ਬਤਰਾਵਤਿ ਹੈਂ ਇਹ ਚੌਰ ਢੁਰ੍ਯੋ ਦਿਖਰਾਵਤਿ ਹੈ ॥੨੮॥

harakhaavat hain bataraavat hain ih chauar dturayo dikharaavat hai ||28||

They exclaim, "Look! The whisks are visible; [the wedding party] is in sight!" ||28||

ਹੋਤਿ ਕੁਲਾਹਲ ਨਾਦ ਮਹਾਂ ਗਨ ਬਾਦਿਤ ਬਾਜ ਸੁਨਾਵਤਿ ਹੈਂ ।

hot kulaahal naad mahaan gan baadit baaj sunaavat hain

There is a great uproar, where the sounds of many musical instruments can be heard.

ਰੰਗ ਅਨੇਕ ਨਿਸ਼ਾਨਨਿ ਕੇ ਪਟ ਬਾਯੁ ਲਗੇ ਫਹਿਰਾਵਤਿ ਹੈਂ ।

rang anek nishaanan ke patt baay lage fahiraavat hain

Flags of various colours are visible, with silk fabric fluttering in the air.

ਧੂਲ ਉਠੈ ਬਡ ਧੂਮ ਪਰੈ ਭਟ ਸੰਗ ਤੁਰੰਗ ਨਚਾਵਤਿ ਹੈਂ ।

dhool utthai badd dhoom parai bhatt sang turang nachaavat hain

A huge commotion arises as the dust lifts, with warriors making their horses dance and prance.

ਬਾਗੇ ਸੁਹਾਵਤਿ ਭਾਵਤਿ ਹੈਂ ਬਿਹਸਾਵਤਿ ਚਾਵਤਿ ਆਵਤਿ ਹੈਂ ॥੨੯॥

baage suhaavat bhaavat hain bihasaavat chaavat aavat hain ||29||

The stunning attire is incredibly pleasing! [Everyone] is amused, and laughing as they arrive! ||29||

ਚਢਿ ਓਕਨ ਪੈ ਅਵਲੋਕਤਿ ਲੋਕ ਤ੍ਰਿਯਾ ਨਿਜ ਦ੍ਵਾਰਨਿ ਦ੍ਵਾਰ ਖਰੀ ।

chadt okan pai avalokat lok triyaa nij dvaaran dvaar kharee

People climb atop their houses to watch, women stand at their doors.

ਪੁਰਿ ਬੀਚ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਭਏ ਕਲਗ਼ੀਧਰ ਭੀਰ ਬਜ਼ਾਰ ਬਿਲੰਦ ਗਰੀ ।

pur beech pravesh bhe kalageedhar bheer bazaar biland garee

The plume-wearing Guru makes his entrance into the city, and crowds fill the markets and alleyways of Anandpur.

ਗਨ ਫੂਲਨ ਅੰਜੁਲ ਕੋ ਭਰਿ ਕੈ ਗੁਰ ਊਪਰ ਗੇਰਤਿ ਮੋਦ ਭਰੀ ।

gan foolan anjul ko bhar kai gur aoopar gerat mod bharee

With hands full of flowers, the women shower them upon the Guru, their joy overflowing.

ਜਨੁ ਲਾਗ ਝਰੀ ਇਸ ਰੀਤਿ ਪਰੀ ਬਰਖਾ ਸੁ ਕਰੀ ਦੁਤਿ ਹੋਤਿ ਖਰੀ ॥੩੦॥

jan laag jharee is reet paree barakhaa su karee dut hot kharee ||30||

It is as if a shower has begun; a shower of flowers falls, marking the auspicious occasion. ||30||

ਇਮ ਬਰਾਤ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ੀ ਸਕਲ ਰਥ ਹਯ ਬਹਿਲ ਸਮਾਜ ।

eim baraat pravishee sakal rath hay bahil samaaj

Thus, the entire wedding procession enters; carts, horses, and bulls, along with the gathering, all arrive.

ਮਹਿਦ ਅਨੰਦ ਅਨੰਦਪੁਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਪਾਇ ਮਹਾਰਾਜ ॥੩੧॥

mahid anand anandapur kripaa paae mahaaraaj ||31||

With the grace of Maharaj, Anandpur is immersed in immense joy and bliss. ||31||

ਬਾਦਿਤ ਡੋਰੇ ਅੱਗ੍ਰ ਸਭਿ ਪਾਛੈ ਦੂਲਹੁ ਚੰਦ ।

baadit ddore agr sabh paachhai doolahu chand

In the front are all the musical instruments being played, followed by the groom, radiant like the moon.

ਸਭਿ ਬਰਾਤ ਪਸ਼ਚਾਤ ਚਲਿ ਕਰਤਿ ਤੁਰੰਗਮ ਤੁੰਦ ॥੩੨॥

sabh baraat pashachaat chal karat turangam tund ||32||

The entire wedding procession is following, with the horses moving swiftly. ||32||